به گزارش خبرگزاری«حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین سید محمد ایازی در واکنش به طرح کشور قم نوشت: سخنان حجت الاسلام زادهوش مبنی بر کشور شدن قم، عملاً یک چنین تلقی و مشروعیتی را برای پاره پاره کردن ایران به وجود می آورد؛ اینکه پیشنهاد شده قم تبدیل به یک دولت در کانون دولت بشود عملاً چنین تجویزی مبنی بر تجزیه ایران شده است. با چنین سخنانی به دیگران مجوز داده می شود تا چنین سخنانی را بر زبان آورند.
حجت‌الاسلام والمسلمین احمد زادهوش، مدیر جامعه المرتضی به‌طور جدی خواستار آن شده است تا قم به یک کشور مستقل تبدیل شود. او پیشنهاد تشکیل کشوری به نام قم و تبدیل حوزه علمیه قم به کشوری مستقل مانند واتیکان را داده است تا حوزه علمیه قم به نظام رهبری دینی شیعیان جهان تبدیل شود.
در یادداشت حجت‌الاسلام والمسلمین زادهوش آمده است: «زمان آن فرارسیده است که حوزه علمیه قم به کشوری مستقل تبدیل شود. کشوری با مرزهای جغرافیایی مشخص، پرچمی مخصوص، قانون اساسی پذیرفته شده در مجامع بین‌المللی و پذیرنده سفیران کشورهای مختلف.
منظور از حوزه علمیه قم مجموعه‌ای از تشکیلات و نظام مدیریت حوزه، شورای عالی، شورای گسترش، نهاد مرجعیت، جامعه مدرسین، نهادهای اقماری حوزه مثل جامعه‌المصطفی(ص) و مدیریت حوزه‌های خواهران است.
استقلال حوزه علمیه در قالب یک کشور مستقل (مانند واتیکان) این امکان را فراهم می‌سازد تا حوزه علمیه قم به نظام رهبری دینی شیعیان جهان تبدیل شود و ارتقا یابد. با توجه به اینکه حوزه‌ها و تشکلات اهل سنت مثل الازهر و جامع مکه و ... به علت وابستگی شدید به حکومت‌ها و نیز اختلافاتی که دارند هنوز به چنین بلوغی نرسیده‌اند، «کشور مذهبی قم» با پذیرش سفیران خارجی و نظام دیپلماسی مستقل می‌تواند در واقع نقش رهبری دینی در دنیای اسلام را ایفا کند. اعلام استقلال «کشور قم» نه تنها هیچ تعریض و مخالفتی با نظام مقدس جمهوری اسلامی نیست؛ بلکه در چهلمین سالروز پیروزی انقلاب ظرفیتی جدید و پشتوانه‌ای معنوی است که فارغ از محذورات و محدودیت‌های خارجی و داخلی جمهوری اسلامی به ترویج و گسترش فرهنگ اسلام و اظهار نظر در شئون انسانی و تعامل با نهادهای مهم مسیحیت بپردازد و از مزایای یک کشور مستقل برای حضور در مجامع بین‌المللی بهره‌مند شود.
در هنگام استقلال «کشور قم» که طبعا باید در مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد یا حتی به رأی مردم مستند شود، اختصاص یک یا چند واحد اقتصادی مانند پالایشگاه یا پتروشیمی به این کشور بخشی از نیازهای مالی آن را تامین می‌کند که البته با استقلال حوزه علمیه شیعه، جذب مشارکت‌های مردمی و اتکا به وجوهات شرعیه و بریه امکان بیشتری می‌یابد.
از همه اندیشمندان به‌خصوص حوزویان محترم درخواست می‌شود با حمایت‌های نظری و تکمیل این طرح در تحقق چنین اتفاق مبارکی سهیم باشند».
البته هدف‌های حجت‌الاسلام زادهودش از صحبت در خصوص واتیکان کردن قم مشخص نیست، ولی در واقع از عبارات سخنان ایشان اینگونه برداشت می‌شود که ایشان فکر می‌کنند باید برای قم تشکیلاتی مانند واتیکان رم ایجاد شود تا مانند کشوری خودمختار و مستقل اداره شود و طبعا از مناطق دیگر کشور جدا باشد و تقریبا یک دولت شود و به اعتقاد من مفهوم این مطالب همین است.
البته فکر نمی کنم هدف و قصد اصلی ایشان، زمینه سازی برای تجزیه ایران و جدا کردن بیشتر مردم باشد ولی عملاً یک چنین تلقی و مشروعیتی را برای پاره پاره کردن ایران به وجود می آورد؛ اینکه پیشنهاد شده قم تبدیل به یک دولت در کانون دولت بشود عملاً چنین تجویزی مبنی بر تجزیه ایران شده است. با چنین سخنانی به دیگران مجوز داده می شود تا چنین سخنانی را بر زبان آورند.
ایشان وقتی چنین سخنانی را مطرح کرده است به این موضوع توجه نکرده که عاقبت حرف هایش چه آثار و نتایجی را به بار می آورد؛ اما اصولاً تلقی از این موضوع این نیست که روحانیون حکومتی که تعداد آن ها هم زیاد نیست به سمت توسعه قدرت و قبضه کردن کارها پیش می روند.
روحانیت مستقل از حکومت
قبل از حجت‌الاسلام زادهوش در 40 سال گذشته در دوران انقلاب آقای تیمور بختیار نخست وزیر شاه، چنین پیشنهادی را مطرح کرده بود و گفته بود برای اینکه از شر حوزه و روحانیت راحت شوند، حوزه و روحانیت در قم یک دولت مستقل تشکیل دهند که کاری به کار مردم هم نداشته باشند و آنها خودشان باشند و خودشان!
حجت‌الاسلام والمسلمین احمد زادهوش، مدیر جامعه المرتضی به‌طور جدی خواستار آن شده است تا قم به یک کشور مستقل تبدیل شود. او پیشنهاد تشکیل کشوری به نام قم و تبدیل حوزه علمیه قم به کشوری مستقل مانند واتیکان را داده است تا حوزه علمیه قم به نظام رهبری دینی شیعیان جهان تبدیل شود.
در این یادداشت، نکاتی هست که به نظر من خیلی جدی است و پیشنهاد آقای زادهودش را خطرناک می‌کند.
این پیشنهاد مانند این است که بگویند روحانیت یک تشکیلات سیاسی و رسمی پیدا کنند و تمام امکانات را به تمام معنی از دولت یعنی پالایشگاه و امکانات کشور بگیرند. به عنوان مثال، وقتی پیشنهاد شده است که پالایشگاه در اختیار چنین تشکیلاتی قرار گیرد، بهرحال باید نفت این پالایشگاه تامین و فروش آن هم انجام شود. فرض این است که پالایشگاه در داخل کشور قم نیست؛ بلکه در خارج از کشور قم است. مثل این است که با یک کشور دیگر تعامل و معامله و تجارت می‌کند. معنای این حرف این است که اصولا روحانیت را تبدیل به یک نظام سیاسی و اقتصادی و اداری کنند و برای روحانیت یک حکومت و دولت و سیستم اداری و تشکیلات عریض و طویل وزراتی تعریف کنند.
در حدود هزار سالی که از دوره روحانیت شیعه می‌گذرد یکی از افتخاراتش این بوده که تشکیلاتی مردمی، ساده و مستقل از حکومت‌ها بوده است و به بودجه های دولتی وابسته نیست و از مردم ارتزاق می‌کند. یعنی پیوندی میان روحانیت و مردم بوده است و تا هنگامی که روحانیت از مردم ارتزاق می‌کرده یک نوع تعلق خاطری هم نسبت به مردم داشته است.
روحانیت باید در کنار مردم و مدافع حقوق مردم باشند و از مردم دفاع کنند
اگر روحانیت بخواهد یک تشکیلات و یک نظام سیاسی پیدا کند قطعا جهت مردمی و سادگی روحانیت از بین می‌رود و مانند واتیکان دولتی خواهد شد و از بین می‌رود. آن رویکردی که روحانیت را در این هزارساله نگه داشته این زرق و برق ها نبوده لذا باید در کنار مردم و مدافع حقوق مردم باشند و از مردم دفاع کنند.
وقتی روحانیت بودجه خودش را از حکومت گرفت دیگر حکومتی می¬شود و وابستگی به مردم نخواهد داشت، و عملا به جای اینکه سخنگوی مردم باشد سخنگوی حکومت یا دولت خواهند شد. وقتی روحانیت یک تشکیلات سیاسی ایجاد کرد، یعنی این تشکیلات یک تشکیلات حکومتی است.
همچنین برخی مطرح می کنند نهاد روحانیت از قم به نجف انتقال یابد! این در حالی است که ایران خودش حوزه و روحانیت می خواهد، اینکه نهاد روحانیت به نجف منتقل شود، بی مفهوم است.
منتهی آن موضوعی که از اهمیت زیادی برخوردار است و نگرانی بسیاری از علما و مراجع بزرگ را از گذشته تا امروز به دنبال داشته این است که باید تعلق و وابستگی روحانیت را به حکومت کاهش داد و باید کاری کرد که افتخار روحانیت شیعه در طول تاریخش احیاء شود؛ یعنی روحانیت مردمی و مستقل باشد و به حکومت وابسته نباشد. روحانیت باید مدافع حقوق مردم و بیان کننده خواست مردم باشد و در صورتی که چنین اتفاقی رخ دهد روحانیت می تواند در مقابل دخالت دستگاه‌های حکومتی در امر روحانیت و دین ایستادگی کند.
قبل از حجت‌الاسلام زادهوش در 40 سال گذشته در دوران انقلاب آقای تیمور بختیار نخست وزیر شاه، چنین پیشنهادی را مطرح کرده بود و گفته بود برای اینکه از شر حوزه و روحانیت راحت شوند، حوزه و روحانیت در قم یک دولت مستقل تشکیل دهند که کاری به کار مردم هم نداشته باشند و آنها خودشان باشند و خودشان!
